Ngjarjet  tragjike  të  Shqiptarve, gjatë  luftrave  të  fundit  kundër  pushtuesve  Serb-Sllav  dhe   revoltat  e   njëpasnjëshme   në trevat e  tyre  etnike,  tronditën kohë  pas  kohe  themelet e OKB-së dhe  të organizmave tjerë të  Bashkimit Europian,  duke i  detyruar  këto organizma botëror e continental, të  ndërhyjnë  për  të  ndalur  gjakderdhjen  masive  nga  popullata  e  pafajshme  Shqiptare. Masakrimi  i  një  kombi  të  tërë    dhe  zbatimi  i  teorisë  të  tokës  së  djegur,  është planëzuar  dhe  realizuar  nga  Beogradi  e  Athina  në  kohra  të  ndryshme,  me  synime  të  njëjta  e  qëllime  të  përbashkëta. Edhe  pse  intersimi i  disa  fuqive të  mëdha, nuk  ka  qënë  në nivelin  e  duhur, fudshekulli i kaluar, tronditi njerzimin  anë  kënd  rruzullit  toksor  dhe  solli  shqetësime serioze  e  të  dukëshme në kancelaritë botërore  dhe  ato kontinentale. Politika, duke e parë veten  të traumatizuar, nërpërmjet diplomacies, nisi të lëvizë e të punojë, jo  për  kërkesat  e  të  drejtave  njerzore,  por  në interes të qëllimeve të errëta, duke akuzuar dhe fajësuar më  tepër Shqiptarët. Demokracia alla diktatoriale e Europës së Bashkuar,  duke  anashkaluar  historinë  reale të  popujve  e  kombeve, i parapriu dita ditës, marshit  në  ndërtim të perandorisë së re Evropiane,  për të mposhtur shtetet e vegjël  dhe  për  t’i  detyruar  ata,  që  të  kthehen  në  manekin  e  robotër  të  kësaj  demokracie të  pretenduar  si  moderne,  por  pa hequr  dorë  nga  mëndësit  e  vjetra. Propaganda për të ruajtur statukuon Versajane, është bërë kryefjala e kohës dhe pothuajse po u mbyll rrugët të gjitha shqisave, për të njohur  e  ndrequr  realitetet historike. Në qëndër të diskutimeve të mediave vizive dhe  atyre të shkrimit, është vënë  rajoni i Ballkanit e kryesisht Shqiptarët me banim në trojet e veta etnike. Lufta mediatike, në  vazhdimësi  të  së  kaluarës, nxitet  dhe  inkurajohet  më  tej  nga deklarime të  ndryshme politike   e  analitike  të  individve të veçant,   duke  u  mbështetur  në  objektiva  e  synime  të paramenduara. Ashtu  si  pa  të keq  akuzojnë  Noen Shqiptar,  për përmbysjen e arkës ne detin e trazuar nga vetë Europianët në interes të Serbve,  Sllavëve  bullgarofolës dhe Helenve të rinjë Grekë.  Shumë kush fletë dhe ka të drejtë të flasë përsëri e në përputhje  me lirinë e fjalës, por kurrsesi, nuk i lejohet as njerit, qoftë dhe i vetëm, të akuzojë viktimën duke mbrojtur kriminelin, i cili kërkon të lajë duart e gjakosura më parë, nëpërmjet  gjakderdhjeve  të reja. E vërteta duhet thënë ashtu siç është, ndryshe interpretimi ireal  i  sajë,  të  shtynë drejt një katastrofe   tjetër  të  re,  ndoshta   me  përmasa   më  tragjike,  se  ato  të  parat.

Përleshjet e fundit në gadishullin e vjetër të Ballkanit, sollën ndryshime kufijsh, e sidomos në ish Serbosllavinë e krijuar enkas nga Serbofilët e lindjes e të perëndimit  Evropian. Në kuadër të këtyre  përleshjeve, u ngritën dhe Shqiptarët për të rifituar te drejtat e tyre,  për tu bashkuar si komb në një shtet të vetëm, brenda kufijve të tyre etnik krejtësisht të pastër. Tragjedia e madhe e krijuar nga vete nacionalistët  Serb me në krye  Millosheviçin, vuri në lëvizje diplomacinë e politikën Botërore, përkatsisht dhe atë Europiane. U sajua konferenca në Rambuje të Parisit, për të përcaktuar rrugët e zgjidhjes midis dy palëve, Shqiptarve dhe Serbëve. Vetë vendi ku u mblodhën, nuk premtoi mrekullira. Megjithatë, Shqiptarët  nuk e humbën shpresën. Lufta e tyre solli në mbështetje forcat e NATO-s, por këto nëpërmjet një rezolute 1244  të  OKB-ra. U propagandua mjaft për këto trupa, por Shqiptarët shumë shpejtë e kuptuan, se në krahë të tyre ishin vetëm SHBA-ës dhe Britania e Madhe. Europa, megjithëse mori pjesë në  koalicionin luftarak, të krijuar nga OKB-ra kundër përbindshit Serb, në rrugë e sipër, zgjidhjen e kërkoi si gjithmon nëpërmjet Beogradit kriminal. Nuk përfilli ndjenjat e popullit Shqiptar, e për më tepër Ushtrinë e tijë Çlirimtare, e etiketoi me epitete, që ajo jo vetëm nuk imerionte, por  në të kundërtën, ato duhet  ti atriboheshin kriminelve Serb. Gjithsesi lufta  mbaroi,  ashtu si ishte  nisur. Megjithë  mbështetjen  e  fuqishme  të SH.B.A.-së dhe  Britanisë  së  Madhe, O.K.B.-ra  dhe  Evropa   brënda  sajë,  duke  ecur  si  Don  Kishoti  në  kohra  të  reja   e   me  mëndësi  të  vjetra,  në  vend  që  të  ulnin  në  tavolinën  e   Kumanovës,  të  dy  palët  Shqiptarët  e  Serbët  dhe  të  merrnin  vendimet  përkatse,  për  të  përcaktuar  fituesin  dhe  humbsin,  demokracia  e  Evropës në  bashkim  e  sipër,  e  thelloi  më  tej  krimin  e  sajë  politik  ndaj  Shqiptarve,  nëpërmjet  vetos  të  plotfuqishmëve  pro Serb në  Këshillin  e  Sigurimit. Kontinenti plak, duke vepruar në brendësi të OKB-ra dhe në bashkëveprim të ngushtë me të, mori në dorë frenat e pas luftës në vuajtjet e mëtejshme të Shqiptarve, të ndodhur tashmë as në qiell e as në tokë. Paslufta zbërtheu me tej planet ogurzeza, për të mposhtur Shqiptarët. OKB-ra  nëpërmjet agjentve të U.D.B-së shkatërroi gradualisht U.Ç.K.-ës, armën e dalë nga gjiri i luftës çlirimtare. Beogradi nëpërmjet Përfaqsuesit Special vuri në lëvizje kollonën e „pestë“,  për  të  shkatërruar  Qeverinë   e  Përkohëshme  të  Kosovës,  të  dalë  nga  Deputetët  e  Malit. Ndaj ish luftëtarve çlririmtar filloi gjuetia e shtrigave. Dhuna dhe terrori në popull, u kurorëzua me vrasjen e një luftëtari të lirisë në mes të Prishtinës. Festa e Flamurit fill pas lufte, nxori në pah dëshirën e Shqiptarve,  për  simbolin e  tyre të bashkimit kombtar. OKB-ra në vend që të nxirrte mësime nga e kaluara e sajë në Bosnje, filloi grumbullimin dhe aktivizimin e agjentëve të zbulimit Serbo-Sllav në organet e saj improvizuese, fillimisht në U.N.M.I.K. e  më  pas në  TMK e SHPK. Duke krijuar skena e prapaskena të zymta, filluan akuzat ndaj U.Ç.K-ës, për të mbjellur urrejtje në popull  ndaj  sajë. Në vend që të bëheshin zgjedhjet e lira fill pas lufte, ato  u  zgjatën  e  u stërgjatën në mënyrë të qëllimshme,  për  të  bërë  fushatë diskriminuese ndaj luftëtarve të U.Ç.K.-ës dhe për tu dhënë kohë  për  veprim tradhtarve të kombit, që u përqafuan me presidentë  gjakpirës  të  dyanshëm Serbo-Sllav. Pretendimi i një demokracie të  OKB-ra nëpërmjet UNMIK  të sajë, solli zhgënjimin e menjëhershëm të gjithë popullit në  trevat  etnike  Shqiptare. Revoltat e brëndëshme në zhvillim e sipër,  bënë  që  të  rriten  më  tej, rradhët  e  ushtrive  çlirimtare  me  rreshta  të  rinj luftarak, tashmë  me  një  synim   më  të  qartë,  si luftëtar të lirisë për bashkimin e kombit Shqiptar.

Shqiptarët  e  trojeve  etnike, pasi studjuan dhe analizuan  situatën politike të brëndëshme dhe të jashtëme,  ndërtuan strategjinë  dhe platformën  e  tyre politike, me idenë e madhe të bashkimit të  gjitha trojeve Shqiptare në një shtet të vetëm.  Në këto dokumente tejet të rëndësishëm për historinë e Shqipërisë, reflektohen rrugët e kalimit drejt bashkimit të kombit në një shtet të  vetëm  Shqiptar. Ato janë tepër të njohura për të gjithë botën demokratike, ku ekziston një shpirt i tillë  dhe  përmbajnë  bashkëpunimin me çdo  organizëm ndërkombëtar, të OKB-ra, ata Europian dhe me NATO-n, për realizimin e misionit  historike  kombëtar. Shqiptarët  e kanë  paraparë bashkimin  e  tyre, në zhvillim  e sipër  brënda  përpjekjeve  të  shumta,  duke u ulur dhe  në tavolinën e bisedimeve, por pa pjesmarrjen e armiqve dhe tradhëtarëve të kombit. Populli i trojeve  etkike  Shqiptare, e ka  thënë  fjalën e vet, sa herë që u është dashur dhe kërkuar me  veprime  konkrete. Qëllimi i tyre është dhe do të mbetet lufta e drejtë dhe parimore  për realizimin  e  misionit  historik  kombëtar. Ky është një betim madhështor i bërë para gjithë dëshmorve të kombit Shqiptar në çdo përvjetor  të  përkujtimit të tyre. Shqiptarët  që nga  fillimi i egzistennës  së  tyre  dhe deri ne ditët e sotme, kanë ecur në përputhje të plotë me parimet e kërkesat e një  strategjie  dhe  politike  të menduar për këtë qëllim. Lufta e tyre ka konsistuar në të dyja frontet, si në atë të jashtëm ashtu dhe në atë të brendshëm, duke i treguar mbarë  botës, se  Shqiptarët janë të vendosur deri në fund,  qoftë dhe me sakrifikim të jetës, për të arritur plotësisht qëllimin përfundimtar.

Në  kundërvënie  të  kësaj  ecurie  të  Shqiptarëve,  politikanë të  veçuar, apo përfaqsues të shteteve të ndryshme,  duke  u  shërbyer  për  herë  e  më shumë  veprimeve ekspasioniste të  fqinjëve  që  na rrethojnë,  kanë  hedhur e trilluar  akuza në adresë të  luftëtarve  Shqiptar, duke i quajtur, irridentist, separatist, terrorist, dhe të  tjera nofka, të huazuara nga fjalori Serb, i njohur nga kombi ynë gjat shekujve të kaluar, por në veçanti në fund shekullin që shkoi dhe në fillimet e shekullit të ri. Kështu u veprua ndaj U.Ç.K.-ës, U.Ç.P.M.B.-it dhe  U.Ç.K-ës  në  Shqipërinë  lindore.  Kështu  po  veprohet  dhe  në  këto  pas  luftra,  e  sidomos  kundër  atyre  që  po  luftojnë  dhe  janë  përfshirë  në  Lëvizjen  për  Vetvendosje. Koha vërtetoi, që në asnjërën nga këto ushtri, nuk ka patur elemente të  etiketuar  me ato epitete, që ata nuk i meritojnë. Shqiptarët kanë qënë, janë dhe do të mbeten atdhetarë të flakët dhe të vendosur për vendin e tyre. Për këtë kanë luftuar dhe nuk do të pushojnë së luftuari, deri sa të realizojnë aspiratën shekullore për bashkimin e tyre kombëtar. Nisur nga ky qëndrim, Shqiptarët  më së shumti, mund të cilësohen si nacionalist. Ata  janë të  tillë, por brenda  kufijve të tyre etnik, e jo për të pushtuar Ballkanin. Shqiptarët janë nacionalist sa edhe internacionalist dhe kjo është dokumentuar që nga lashtësitë, në kohën e Pirros e periudhën e Gjergj  Kastrioti  Skënderbeut, në ndihmën që iu dhanë popujve  të  mbretërive në Itali.

Shqiptarët kanë luftuar krah për krah Hungarezve dhe Serbve kundër skllavërisë së Perandorise Turke, veprime  këto, që  historia i ruan në arshivat Turke të Stambollit. Më tepër se kurrë  këtë e tregon  lufta në krah  te Huniadit dhe ajo e  Fushë  Kosovës në vitin 1389. Shqiptar ishin ata që luftuan bashkërisht me Helenët,  për krijimin e shtetit të parë Grek dhe për pak vota në parlamentin e tyre të parë, ata flasin fatmirsisht në atë gjuhë, që përdorin  sot. Shqiptarë  ishin  ata  që   mbrojtën Evropën për 25 vite, nga dyndjet e parandorisë osmane dhe nga  rezistenca luftarake e tyre. Shqiptar  ishin  dhe  ata  që  krijuan  shtetin  e  Egjyptit,  atë  të  Libanit  dhe  më  vonë  ishin  po  Shqiptar,  ata  që  reformuan  e  ndërtuan  Turqinë  e  sotme. Ishin gjithashtu  Shqiptar ata që luftuan përkrahë popullit spanjoll,  kundër  rregjimit  fashist  të Frankos. Gjithashtu Shqiptar  ishin  dhe  ata që luftuan kundër nazi-fashizmit gjatë luftës së dytë botërore  krah  për  krah  aleatëve  Amerikanë,  Anglezë  e  Rus. Shqiptar dhe plotësisht Shqiptar ishin dhe janë ata që luftuan kundër bishës millosheviçjane, në Bosnje, Kroaci e Slloveni. Shqiptar  janë dhe  ata që luftojnë  e  vriten  sot, në  Irak  e Avganistan,  në përbërje të forcave  paqëruajtëse. Pra kudo Shqiptar, por asnjë prej tyre nuk pushtoj  Athinën, Beogradin, e jo të themi më  tej  për Moskën, Parisin, Berlinin  a ndonjë kryeqytet tjetër. Pra, Shiptarët më tepër janë internacionalist se sa nacionalist. Si të tillë,  ata askush nuk ka të drejtë ti quaj  ndryshe,  aq më tepër  ti  etiketojë  si  terrorist.

Shqiptarët  përshëndesin qëndrimin e shtetit Amerikan për heqjen  e etiketimit   të  tyre nga lista e terroristve dhe cilësimin   vetëm si nacionalist. Të tillë janë të gjithë popujt në rruzullin toksor për vendin dhe kombin e vet. Këtë të drejtë e kanë dhe  Shqiptarët, si një nga popujt më të vjetër në Europë. Shqiptarët janë të njëjtit mendim, me atë të kongresmenve amerikan për një zgjidhje  të vetme, për të gjithë Shqiptarët. Ata përkrahin qëndrimin e Akademikut Anglez Neol Malkolm, për të drejtën e Shqiptarve që të jetojnë të bashkuar në një shtet të vetëm.  Shqiptarët,   u janë mirënjohës gjithë atyre popujve, që  i  mbështetën në luftën për çlirim nga zgjedha  e  robërisë së  huaj,  por  më  tepër  do  ti  respektohen ata,  nëqoftëse  do  ti  ndihmojnë  e  mbështesin  për  vetvendosje  për  bashkimin kombëtar. Shqiptarët nuk luftojnë për të pushtuar toka Serbo-Sllave apo Greke, por kërkojnë atë që u takon, t’u kthehen trojet e coptuara  padrejtësisht dhe ti bashkëngjiten Shqipërisë. Ata nuk duam të derdhim gjak, por nëse pjesët e robëruara të atdheut e kërkojnë, nuk do ta kursejnë as pikën e fundit  të  tij. Udhërrëfyesit e  tyre  në këtë rrugë,  kanë qënë dhe mbeten  ata që kanë derdhur gjakun për këtë tokë të bekuar Shqiptare.  Shqiptarët do te ecim në rrugën e tyre  të  nisur,  në  atë  të larë  me  gjakun  e  të  gjithë   martirve  të  rënë   në  luftra  e  përpjekje  të  armatosura,  kundër  të  gjitha   hordhive  të  ndryshme  pushtuese. Shqiptarët  dëshërojnë  zgjidhje  paqësore  brenda gadishullit  Ballkanik  përpara se të futen  në Europë. Pa i shëruar plagët e vjetra, që ajo i ka hapur vetë, nuk do të ketë qetësi,  e aq më tepër bashkim të kontinentit. Zgjidhja e vetme gjëndet  brënda Ballkanit,  gadishull  të  cilin  Evropa  vazhdon ta  mbajë peng,   për  interesat   e  sajë  të  afërta  e  të  largëta.

Fillimet  e  shekullit  të  ri, u  pasuan  me  ngjarje të tjera në trojet etnike Shqiptare. Ato janë të lidhura ngushtë me luftën në luginën e Preshevës dhe atë  të Shqiptarve  në  trojet  etnike  të  uzurpuara  padrejtësisht  nga  Sllavët  Bullgarofolës  të  vetquajtur  Maqedon. Lufta brënda   federatës  të  Sllavëve  të  Jugut  të  improvizuar  nga  vetë  Evropianët  filoserb,   solli  ndarjen  përfundimtare  të   kombësive   të  kësaj  përzierje  federative,   ku  çuditrisht  u  krijua  një  shtet  fantazmë,  i  paqënë  asnjëherë  me  një emër  të  habitshëm,  „Ish  Republika  e  Maqedonisë“,  emër  ky  që  nuk  po  pranohet  as  nga  popujt  e  tjerë  të  këtij  gadishulli,  në  kontinent  dhe  në  botë. Në Londër  dhe  në  Versaje  nuk  kishte  jo  vetëm  shtet,   por  as  republikë  me  një  emër të  tillë,  në  kuadër  të  asaj  mbretërie,  që  u  gatua  me  duart  e Evropianve,  duke  rëmbyer  forcërisht  me  gjak  e  dhunë   tokat  Shqipëtare.  Ajo  republikë  është  pjëllë  e carëve  të  zinjë  e  të  kuq  të  Kremlinit,  të  cilët  duke  parashikuar  si  fallxhor  të  ardhmen  e  ditëve  të  sotme,  i  paraprinë  asaj,  për  të  ruajtur  kufijtë  e perandorisë së ëndërruar  Sllave. Ajo u  krijua në   vitin  1946,  si  rezultat  i paudhësive   politike  e  poshtërsive  të  përbashkëta  të  kroatit  Tito  me  një  farë  Cernekovski  të  kësaj V.M.R.O.,  që  vazhdon  të  propagandojë  dhe  në  ditët  e sotme,  teorinë  e  dështuar të  bashkim vllazërimit.

Pas  mbarimit  të  lufës  në  këtë  Federatë  të  improvizuar    nga  vetë  Evropianët,  seicili  komb  u  veçua  sipas  përkatësisë  etnike.  Ato  toka  sipas  vendimeve  të  Londrës  dhe  të  Versajes,  i  ishin  dhënë  arbirtrarisht  ish  mbretërisë  Jugosllave,  që  më  vonë  me  bekimin  e  Moskës,  u   transformua  nga  mbretëri  në  Federatë.  Me  shpërbërjen  e  kësaj  të  fundit,  ato  toka  i  duheshin  kthyer  Shqipërisë,  në  përputhje  të  plotë  me  kërkesat  e  Kartës  të  Kombeve  të  Bashkuara  të  nënshkruar  më  24 Tetor  1945  në  San  françisko,  Deklaratën  Universale  e  të  Drejtave  të  Njeriut  të  miratuar  nga  Asambleja  e  O.K.B.-ra  më  10  dhjetor 1948  dhe  Aktit  final  të  Helsinkit  të  1 Gushtit  1975. Jo vetëm  që  nuk  u ndërmor  një  hap  të  tillë,  por  përkundrazi  me  paturpësinë  më  të madhe,  duke  vepruar  me  hipokrizi   dhe  për  të  larguar  vëmendjen  nga ajo që  kanë  bërë,   Evropianët  po  propagandojnë   se  i  duan  e  ju  dhimbsen  Shqiptarët,  prandaj  do  ti  fusim  në  Evropë  ashtu  si  janë.  Tek  ata  nuk  ekziston  një  ndjenjë  dashamirësie,  sepse  në  të  kundërt,  me  që e  quajnë  veten  humanitar  të mëdhej,  jo  vetëm  që  duhet të kishin koregjuar gabimet e së kaluarës, por për ata do të ishte rasti më fatlum, për ti  kërkuar  falje  gjithë  Shqiptarve,  për  krimin  politik  që   kanë  kryer  e  vazhdojnë  të  bëjnë  ndaj  tyre.

Gazetarë  të  ndryshëm  të  paguar  qëllimisht  nga  pushtuaesit  e  tokave  Shqiptare,  shkruajnë  brënda  tregut  të  tyre  gazetaresk,  se  Shqiptarët  nuk janë dakort me qëndrimet e ndërkombëtarve. E si  mund  të  miratojnë Shqiptarët  veprimet  e  mësipërme, kur  ndërkombëtarët  mendojnë  e  sillen  njëlloj si Serbët, Grekët,  Sllavët Bullgarofolës  dhe  veprojnë  në  interes  të  këtyre  të  fundit?  Përse  për  Shqiptarët  duhet  të  organizohen  konferenca  e  të  zyrtarizohen akte  e  marrëveshje  të  njëanëshme si në  Rambuje, Kumanov, Luginën e Preshevës  e  Ohër,   me  ligjëshmëri  të veçanta,  që  bien  ndesh  me  dokumentet  bazë  të  O.K.B.-ra,  për  të  drejtat  e njerzore  të  popujve  e  kombeve?  Akuzohen Shqiptarët se nuk plotësojnë kërkesat për t’u futur  Europë , ndërsa  Greqia  e  mbuluar   me  rrasën  e  zezë  të  krishtërimit  të  tërbuar  nacionalist,  edhe  pse është pjestare e këtyre organizmave, zbaton një politikë  pushtuese  e  uzurpuese  ndaj Shqiptarve.  Si  dhe  Serbët gjatë  gjithë  shekullit  të  kaluar,  në  zbatim  të  politikës  së  Venizellosit,  ajo  kreu  një  masakër  tragjike  kundër  popullsisë  Shqiptare  Çame  fill  pas  luftës  së  dytë  botërore.  Duke vepruar  më  keq  se  Serbët  në  Serbrenicë,  ajo  masakroi  e  dëboi  me  dhunë  nga trojet  e  veta  mbi çerek  milioni Çamë Shqiptar  të Shqipërisë  reale  e  histotike.  Sot  duke  u  gjëndur  brënda  vellos  së  demokracicë  Evropiane,  ajo  vazhdon  masakrën  në  rrugë  e  mënyra  të  tjera,  të  tërthorta  e  poshtëruse,  për  të uzurpur  të  ashtuquajturin  Vorioepir  sipas  sajë.

Duke shfrytëzuar  varfërinë  e  Shqiptarve,  ajo paguan  pensione  ogurzinj,  identik  si veprojnë  Sërbët  në  Kosovë,  e  për  më  keq  akoma  si  Bullgarët  që  paisin  individë  të  ndryshëm  me  pasaporta  për të  marrë  viza për  në  Evropë. A mund të presësh demokraci të kulluar nga  këto shtete,  që  janë  ose  priten  të  futen  në  këtë  bashkësi,  në  një  kohë  kur  dihet,  se  ato,  jo  vetëm  që  nuk kanë  hequr  dorë,  nga  krimi  i  organizuar  politik  ndaj  Shqiptarve,  por në  të  kundërt,  duke  ndryshuar  taktikën  dhe  strategjinë  e tyre  të  veprimit,  po  kryejnë  dita  ditës  masakra  politike  të  padukëshme  brënda  kësaj  Evrope  dhe  O.K.B.-ra,  që  bëjnë  sikur  nuk  shikojnë,  duke  bërë  një  sy  qorr  e një  vesh  shurdh?  A nuk është  Greqia,  ajo  që bashkëpunoi  ngushtë me  Beogradin  në  luftë  kundër  Boshnjakve  e  Shqiptarve  të  Kosovës, apo  gënjen  Takis  Mihas, kur  shkruan  për  aleancën  e  tyre  të  shenjtë?  Logjika të çon që të pranohet e kundërta.  Nisur  nga  këto  veprime,  Shqiptarët  kanë  të  drejtë  të pyesin,  përse  ky  shtet  Grek, që  vazhdon  të  komandohet nga   feja,  e  ku  presidenti  i  tij  betohet,  duke  vënë  dorën  mbi  ungjill,  nuk përjashtohet nga O.K.B.-ra, Këshilli i Evropës dhe NATO-ja?  Më  mirë  se  kushdo  tjetër, përgjigjen  për  këtë  pyetje, mund  ta  japin   ata  që  e  mbajnë  nën  sqetull  këtë  shtet  fashist  të  kamufluar,  si  shkelës  e  varrmihës  të  drejtave  njerzore, të  popujve  e  kombeve.

Serbia në këtë fund shekulli,  u njoh plotësisht si një shtet që kreu  genocidin më të zi,  që   pas luftës së dytë botërore ndaj Shqiptarve, aq sa u tmerrua dhe vetë  bota.  Gjatë  gjithë  shekullit  të kaluar  ishte  kjo  Serbi, që vrau, preu, zhduku  nga  faqja  e  dheut  dhe  largoi nga  trojet  e  veta  etnike  mbi  një  milion Shqiptar. Ishte  dhe  është  po  kjo Serbi, që  gjatë  luftës  së  fundit 1998-1999,  u  shkaktoi  Shqiptarve  mbi  35000  të  vrarë,  rreth  10000  të  gjymtuar,  përdhunoi  mbi  20000  femra dhe  dogji  e  shkatërroi  mbi 120000 shtëpi të  Shqiptarve  etnikë në  trojet e  tyre  stërgjyshore. Por, O.K.B.-ra si pa dashur,  me që e kishte përjashtuar për luftrat e zhvilluara kundër vëllezërve Sllav, pas luftës për asgjësimin e Shqiptarve e pranoj në radhët e veta, tashmë me një emër të ri. Prandaj nuk u besojnë  psalljeve të Europës  Shqiptarët, e cila duke ecur  brënda  rradhëve të OKB-ra, e pranoj në gjirin e vet,  pa i kërkuar llogari për krimet monstruoze, që kreu ndaj popullsisë Shqiptare. Si nuk  kanë  pak  turp  këta  përfaqësues  Europian, kur  deklarojnë  se i  liberalizojnë  vizat me Serbin,  vrasësen  më  makabre  të  këtij  shekulli  dhe  lanë  jashtë  Shqiptarët pellazgjik,  nga të  cilët  kannë  origjinën  dhe  vetë këta politikan  mafioze  Europiane, të  mbuluar  me  qyrkun  modern   të  pseudodemokracisë?  Pranojnë  kriminelin  vrasës  dhe  viktimën  e  keqtrajtojnë si  vrasës,  duke  i  kërkuar  plotësim  kushtesh,  për  të  justifikuar  vazhdimin  e  krimit  politik  nga  ana  e  vet  Europës. Si  mund  të  lihen  jashtë këtij vendimi,  populli  që  u  masakrua  në  fundin e  këtij  shekulli  nga  ajo  Serbi vrasëse,   që  çuditrisht politikanët  e  pa  fytyrë  i hapin   dyert katër kanat?  Përse  mbahen  qëndrime   të  tilla  ndaj  Shqiptarve e  Boshnjakve, apo  pse  këta  janë  myslimanë  dhe  Europa  e  tërë  është Katolike?   Për të  quajtur  veten të  moderuar, le  ti vëmë  emrin e cinizmit  politik,  por  në  realitet, ky  veprim  është më tepër  se  poshtërsi  dhe  një  poshtërsi  e  rëndë e jashtë  çdo  norme  njerzore. Nuk  janë këta  politikan,  të parët  në  këto  hapa  që  vazhdohen  të  hidhen, gjatë  këtij krimi politik ndaj  Shqiptarve,  në  këto  fillime  të  shekullit të  ri.  Karla  Del  Ponte, ish  kryeprokurorja   e  Hagës, shkoi  dhe  më  tej  me marrëzinë  e  sajë.  Akuzat  e  paqëna  që  ajo  sajoi,  lanë   gojëhapur  gjith  njerzimin,  anë  kënd  botës,   për  intrigat  dhe  mashtrimet që  trukoi  kjo  gjuetare e  shtrigave  si  profete  e  sevirur,  ashtu  në  hije  nga  vetë  Beogradi. Shqiptarët e shohin  të arsyeshme të  theksojnë, që pa nxjerr  para përgjegjësisë shtetin dhe popullin Serb,  atë  Grek  dhe  Bullgarofolsit  Sllav, për krimet që kanë kryer  e  vazhdojnë  ndaj Shqiptarve, nuk mund të ketë bashkëjetesë  Evropiane,  e  aq  më tepër,  nuk  duhet  folur  për  atë ballkanike.  Nisur nga ky qëndrim,  Shqiptarët nuk do të mjaftohen, vetem me një kërkesë kortezie për ndjesë, por do të binden,  vetëm atëhere kur  Beogradi dhe Athina  zyrtare,  të deklarohen publikisht, për njohjen e shtetit etnik Shqiptar dhe të dëmshpërblimeve, që i duhen  kthyer  këtij   populli, për  të  gjitha  krimet  e  kryera  ndaj  tij.

OKB-ra e organizmat Europianë edhe  pse  flasin  e  propagandojnë   kërkesat  e  dokumenteve bazë  për të  drejtat njerzore, që  janë hartuar  nëpërmjet mënçurisë  së  popujve,  ata  qëndrojnë akoma në pozitat e vjetra dhe  nuk heqin  dorë  nga e  kaluara e errët  e veprimeve  të  padukëshme. Kjo u tregua  nga  vendimet  përkatëse,  që  ata  muarën  së  bashku  për  statusin  e  Kosovës,  duke  i  mohuar  asaj  të  drejtën  e  bashkimit  me  gjakun  e  vet.  Sipas tyre historia  ka ngelur në kufijt e 1913-ës.  Si e tillë ajo nuk mund të preket, se është një tabu e veçantë, që të shpie drejtë prishjes së kufijve. Brenda këtyre organizmave ekziston  një paradoks i vërtetë. Edhe pretendojnë për një Europë pa kufij dhe nga ana tjetër, kur vjen puna për zgjidhjen e çështjes Shqiptare, nxjerrin si pretekst mos cënimin e tyre. Për cilët kufij e kanë fjalën këta Evropian të demokracisë mesjetare,  ata Shqiptaro-Shqiptar, apo të atyre që kombin Shqiptar e kanë coptuar në pesë shtete?  Përgjigjen më konkrete  e  jep  vet  historia, e cila nuk njeh asnjë rast unikal,  ku  një popull të kufizohet me vetveten, ashtu si na kan  detyruar  ne  Shqiptarve. Populli  Shqiptar  ka  derdhur  lumej  gjaku në  rrjedhat e  historisë  së  vet,  për të vënë  në  vënd  padrejtësitë e së kaluarës, por politika dhe politikanët Evropian mbajnë gati shpatën e Demokleut, sa herë që çështja Shqiptare, del në sfond të horizonteve diplomatike. OKB-ra dhe oganizmat Evropian, duhet të shkunden nga pluhuri i vjetruar  dhe të organizojnë  një Londër të re, një Londër demokratike, ku të zhvarrosin traktatin famëkeq të sajë dhe në vend të tij, të ngrejnë një momument të ri, të tipit demokratik, të atillë që të jetë simbol i së ardhmes Evropiane. Londra nëpërmjet  ministrit  të jashtëm  të  sajë,  e  hodhi  një  hap  drejt  zbatimit  të  testamentit  politik të  Eduard  Grejt, por e  thëna  ngeli aty ku  tha.  Ajo  duhet  nxitur dhe  arrihet vetëm atëhere kur në gadishullin e zjartë të Ballkanit, të vendoset drejtësia dhe popujt të jetojnë  brenda kufijve  të tyre etnik. Historia na parashtron faktet dhe argumentet. Rrugët duhen gjetur brenda Evropës dhe nga vetë ajo nën drejtimin e OKB-ra. Nevojitet vetëm dëshira  për veprim, por kjo  po  vonohet  nga  vet  Evropa.

Në  trojet  etnike   Shqiptare  ka  patur  e  do  të  ketë  trazira,  sepse  OKB-ra,  jo  se  është    e pa  aftë, por ajo  duke u  gjendur  nën  trysninë  e  vetos  të  Këshillit  të  Sigurimit,  bënë  sikur  nuk  i dëgjon  Shqiptarët. Ajo, jo vetëm që nuk është e impenjuar në këtë drejtim, por për me keq akoma, duke u influencuar nga qëndrimet Evropiane, derdh  lot per 20 mij Serb dhe shtyp në forma të ndryshme  dy milion Shqiptar. Vetë fakti që rezoluta 1244 u vjetërsua dhe kufiri i Rambujesë për një referendum mbarë  popullor pas tre vitesh, u shkel me këmbë nga UNMIK-u  i  O.K.B.-ra, do të thotë, se është një nga arsyet kryesore të ngjarjeve të  përgjakshme,  që  ndodhin  herë  pas  here  e   që  provokohen   nga  Serbët,  Sllavët  Maqedonas  dhe  Grekët. Shqiptarët si edhe me parë  vazhdojnë  të   theksojnë,  se inisiator për të tilla nisma, nuk kanë qënë e as do të  jenë. Por  nëqoftëse,  u  imponohen  veprime të  tilla,  ata do tu përgjigjemi ashtu si dinë vet Shqiptarët. OKB-ra dhe Evropa, nëse me të vërtetë shqetësohen, le  të ulen e të bisedojnë, për të gjetur zgjidhjen përfundimtare. Por jo ashtu si  e  mendojnë ata,  për të  ndërtuar minishtete Shqiptar  ose  republika  fantazmë  me toka  Shqiptare, të  cilat  i mbajnë  me  paterica  e  nën  sqetullat e  pseudemokracisë së  re gjoja  moderne Europiane.  Nëse  do  të  pranohen këto,  kjo do të ishte vetvrasje përfundimtare për të gjithë kombin. Shqiptarët  nuk   pranojnë  zgjidhje të tilla  dhe si rrjedhojë do të kundërshtojnë totalisht  me  çdo formë e  lloj mënyre, ata që do të zbatojnë   këto  teorizime. Përpjekjet ndoshta do të jenë  të  mëdha, për jetë a vdekje,  por  të  përballushme, ashtu  si  në  luftën  e  Kosovës, sepse  liria është  fituar  e  fitohet  nëpërmjet  asaj  rruge. Pasojat  nuk  dihet  si  do të rrjedhin. Shqiptarët i dinë dhe i njohin, por përgjegjsia kuptohet, do të bjerë  mbi Europën.  E  mira  për  popujt  kërkon  reflektime  ndaj  padrejtësive historike.  Ajo  le  të  bëjë  si  të dëshëroj  zëmra  e  vet,  në  se  trupi  i  sajë  e  ka  një  të tillë.

Shqiptarët të mbështetur në strategjinë  dhe  programin  e  tyre politikë, e kanë përcaktuar dhe qartësuar misionin e vet historik, duke vlersuar realisht, se e vetmja zgjidhje për ata, është e do të jetë,  bashkimi kombëtar i të gjitha trojeve  etnike  në një shtet të vetëm. Në  mbështetje  të  tyre,  janë  hedhur  analistë  të  fushave  të  ndryshme, ndërkombëtare  e  kombëtar, duke  filluar  nga  britaniku Neol  Malkolm, amerikani  Bugajski,  akademiku  ynë  i  njohur  Rexhep  Qosja,  politikani  Arbër Xhaferri,  publiçisti Koço Dano  dhe  shumë të  tjerë,   deri tek  drejtuesi  më  i  ri  i  lëvizjes  për vetvendosje,  djaloshi  demokrat  kosovar   Albin  Kurti,  që  po i jep  mësime  O.K.B.-ra   dhe  Europës, por  ato jo  vetëm  që  nuk  duan ta dëgjojnë, përkundrazi  e  dhunojnë  dhe   burgosin  sipas  orekseve  filoserbe,  për  të  mos  u  prishur  me  Serbo-Sllavët,  në zbatim  të planeve  të  përbashkëta  ogurzeza,  që  ata  duan  të  zbatojnë.

Pas  këtyre  luftrave,  Serbët,  Grekët  dhe Sllavët  bullgrofolës, duhet  theksuar  me  të  madhe,   se  për  llogari  të  veprimtarisë  ekspasioniste  të  ethëshme,  seicili  prej  tyre   i  veçuar  ose  në  lidhje  të  ngushta  me  njëri tjetrin,  krahas  focave  vepruese  që ata  disponojnë ,  kanë  aktivizuar  e  hedhur  në   veprim,  agjentë  të  rekrutuar  si   rrufjan  politikë  e  tradhëtar  të  kallëpeve  të  ndryshme.     Duke  u  ingranuar  brënda  rrymave të  ndryshme  politike   dhe  si  hajna  e  mashtrues  të  fshehur  pas  fronteve  fantazmë, ata  synojnë  të  përçajnë  kombin  e  të  sabotojnë  Lëvizjen  për  Vetvendosje,  që  është  në  zhvillim  e  sipër  në  Kosovë  e  trojet  etnike  Shqiptare. Populli i  këtij  kombi  i  njeh  tradhëtarët  e  këtyre  kategorive  dhe  me  qetësinë  që   karakterizon, i  porosit   këta  rrufjan  të  politikës  së  mbrapësht, që  të mos luajnë me zjarrin,  se  ai  është afshi i  nxehtë i një  populli liridashës,  e  si  i  tillë nuk  pranon  brënda  vetes  sharlatan  të  tillë. I njëjti  mendim  është  dhe  për ata tradhëtar që  shkatërruan U.Ç.K.-ës,  U.Ç.P.M.B.-it  dhe  U.Ç.K.-re, e që sot ulen  në  një  tavolinë me   kriminelët  e  Beogradit  e  Cervenkovskin, njeriu i cili para disa vitesh, në bashkëpunim të ngushtë me nacionalistët Serb, organizoi vrasjet makabre të Shqiptarve. Këta  pinjollë  të maskuar  të Beogradit  e  të  Shkupit,  populli  i njeh ashtu si të gjithë tradhëtarët e tjerë dhe nuk do t‘i tolerojë  ata as   edhe  për  një  presje,  por  do  të  luftojë  me vendosmëri e këmbëngulje   të  vazhdueshme,   për  t‘i    demaskuar e  diskretituar deri  në  fund  këta pseudopolitikanë ordiner,  të  shitur  e  të  blerë  brënda tregut  të  padukshëm politik. Lufta e  Shqiptarve  ka  konsistuar dhe qëndron në bindjen e çdo  atdhetari  e  patrioti, për të ecur drejt rrugës në  realizim  të  qëllimit  final. Por siç dihet edhe në këtë front të brendshëm, lufta ka patur zig-zaket e veta, ku tek e fundit,  ka triumfuar   e  drejta  e Shqiptarve  dhe qëllimet e larta të tyre.  Ndërgjegjia kombëtare  i bënë   thirrje gjithë  Shqiptarve të  krejt  kombit brenda dhe jashtë  Shqipërisë Londineze, që të distancohen nga këta pseudopolitikanë  fantazmë  dhe  paudhësitë  e  tyre,  sepse  veprimet  e  tyre,  jo  vetëm  që nuk  përputhen  me  idealet  e  aspiratat  kombëtare, por  në të kundërtë, ato janë  e mbeten  tragjedira  të  ustallarëve  të  vjetër  me  aktor  të dështuar.

Duke   parë  se  gjatë  luftës  në  Kosovës, Kosovës  Lindore  dhe  asaj  në  trojet  etnike  të  Shqipërisë  lindore  në  Maqedoni,  populli  dha  çdo  gjë  për  luftën,  kategoria  e  këtyre  pseudopatriotve,   në  këto  pas  luftra  dolën  si  kërpudhat  e  helmëta  pas  shiut  dhe u  hodhën  në aktivitet,  për  tu  pasuruar  me  forma  e  mënyra  mashtrimi.  Veprimtaria  e  tyre  për  të  gjithë  Shqiptarët  është  e  njohur.  Ata  janë  një  kategori  e  veçantë  dhe  si  të  tillë   nuk  bëjnë  gjë  tjetër,  veçse  mendojnë  e  veprojnë  për  të  ndërtuar  lumturinë  personale,  mbi  fatkeqësitë  e  një  kombi  të  tërë.  Për  të  krijuar  besim  në  popull,   për  veprën  e  tyre  mashtruese,  ata   gënjejnë si në perëndim ashtu edhe në trojet etnike Shqiptaret nëpërmjet internetit, se kanë lidhje zyrtare me qeverinë   Shqiptare, SH.B.A.-ës, OKB-ra, NATO-n  dhe Këshillin e Europës, duke  përmëndur  emra  të  ndryshëm,  të  asaj  kategorie  që  janë  dhe  vetë. Pelivanët e  këtyre  marifeteve,   duke  parë  se  Lëvizja  për  vet  Vendosje,  po  përparon  e  zgjerohet  në  të  gjitha  trojet  etnike  Shqiptare,  në  vazhdim   të  rrugës  së mëparshme,  të  mashtrimit  e  tradhëtisë,  po  grumbullojnë  rreth  vetes  elementë, që  u  përshtaten  shijeve të tyre  pirateske,  në  mënyrë  që  të  paraprijnë  situatave  për  të  marrë   drejtimin   dhe  për  të  përvetësuar  meritat  e  kësaj  lëvizjeje. Për  të  mbuluar   veprat  e  tyre   të  ndyra  të  vjedhjes  e  mashtrimit,  këta  prototipa   monstruoz  organizojnë  takime  meskine,  duke   mos  dalë  hapur,  sepse  populli  po i  kërkon  për  ti  shkuar  në vrimë të gjëlpërës.

Paturpësia  e  tyre  antikombëtare  arrin  deri  atje, sa  këta  hajna  ordinerë  të  bëjnë  thirrje nëpërmjet  internetit,  për të  zënë  me  gurë  e  mjete  të  tjera  ambasadat  tona  nëpër  Evropë,  sepse  nuk  u  pëlqen  presidenti  e    kryeministri  i  shtetit  Shqiptar,  përfaqësues  të   kësaj  apo  asaj  partie  politike. Këta sojsëz  të  paskrupullt,  duke  u  parë  në  pasqyrë  për  çdo mbrëmje,  ngrysen si  president   e  gdhihen  si  kryeministër  dhe  ndonjëherë  si  komandant  të  mëdhej  e  gjenerala  pa  ushtri. Duke  e  ëndëruar  veten  si  drejtuesit  e  Shqipërisë  së  bashkuar, ata  shprehen  në internet  kundër  pushtetarve  të  djeshëm  e  të sotëm,  duke  i  akuzuar  njërin  krah  si  bashkëpuntor  të  Serbve  dhe  tjetrin  si  bashkëpuntor  të  Grekëve  e  Bullgarofolsëve  Sllav.    Shohin  ëndra  me  sy  hapur,  se  u  turbullon  trutë vera  e  shtrenjtë,  që  pijnë  me  paret  e  përvetësuara  me  format  e  mënyrat   e  mashtrimit. Këto vepra  e  qëndrime,  Shqiptarët  i quajnë  të papërgjegjëshme dhe antikombëtare. Ato çojnë ujë në mullirin e armiqve tonë  të  përbashkët,  që  kanë  uzurpuar  padrejtësisht  trojet  tona  etnike  kombëtare. Shqiptarët  e  trojeve  etnike, mendojnë  se   kombi ynë  deri  tani,  është  ruajtur  dhe  mbrohet  nga ky  shtet,  që  ka  kryeqytet  Tiranën.  Sado  i  vogël  që  duket,  por  është  dhe  do  jetë  i  gjithë  Shqiptarve  kudo  që  janë,  por  jo  i  tradhëtarve,  që  e  heqin  veten  si  psudopresident  mbi  presidentin  aktual  të Shqipërisë.

Zhvillimet  e  deri  tanishme  në  të  gjitha  trojet  etnike  Shqiptare,  nuk  po  premtojnë  rrugëzgjidhjen  e  duhur  për  çështjen  mbarëkombëtare.  Nga  përpjekjet  që  janë  bërë,  herë  pas  here  shihet,  se  O.K.B.-ra  dhe  Europa,   më  tepër  po  punojnë   për  Serbët, Sllavët   Maqedonas  dhe  Grekët.  Kjo  vërtetohet  jo  vetëm  në  qëndrimet  e  mbajtura  ndaj  luftrave  të  fundit të  zhvilluara  nga Shqiptarët , por  dhe  në  lëvizjet  diplomatike  e  veprimet  politike  të  mëvonëshme,  ku  Shqiptarët  vihen  në  qëndër  të  vëmendjes,  duke  i  ngarkuar  me  akuza  të  paqëna  e  të  pa  dëgjuara  ndonjëherë,  hërë  si  zjarrvënës  të  Ballkanit  e  herë  si  luftë  nxitës  midis  popujve  e  kombeve. Vetë  Shqiptarët  janë  deklaruar  dhe  vazhdojnë  të  theksojne,  se  nuk  i  përkasin  kësaj  kategorie  dhe  në  çdo  kohë  distancohen  nga  këto  veprime  të  dhunëshme.  Ato  nuk  kanë  qënë  dhe nuk   do  të  jenë  në  natyrën  e  tyre  të  veprimit,  për  zgjidhjen  e  qëllimit  përfundimtar.  Si  gjithmonë  Shqiptarët,  nëpërmjet  pastërtisë  shpirtërore,  kanë  sqaruar  opinionin  publik  brenda  dhe  jashtë  trojeve  etnike  Shqiptare, se  ato  janë  e do  të  jenë  vepër  e  agjenturave  Serbo-Sllave  dhe  bashkëpuntorve  të  tyre Serbofil  të  huaj  e  vendor. Ato  janë  vepër  e  atyre,  që  kërkojnë „Serbi të  madhe“, „Greqi  Bizantine“ dhe „Maqedoni fantazëm“.  Janë  organizime  të atyre  që  shkatërruan  ushtritë  çlirimtare  e  që  bashkëpunojnë  me  rreaksionin  Evropian,  për   cilësimin  e  këtyre  luftëtarve  çlirimtar  njëlloj  si  kriminelët   Serb.  Lirimi i Ramush  Haradinaj dhe  i Fatmir  Limës   nga  gjykata  ndërkombëtare  e  Hagës,  ishte  dhe mbeti   një  fitore  madhështore  e  U.Ç.K.-ës  dhe  e  gjithë  kombit  Shqiptar.  Ajo  është   një  godije  e  rëndë  dhe  e  turpëshme,  për  shtrigën  Karla  Del  Ponte,  që  ngriti  padira  e  vazhdonë  të  akuzojë  luftëtarët  e  ndershëm   Shqiptar,  duke  barazuar  luftën  e tyre  për  liri  e  pavarësi,   me  krimin  e  organizuar barbar shtetëror Serb.

Në  vazhdim  të  rrugës  së  mëtejshme  për  realizimin  e  misionit  historik kombëtar,  Shqiptarët  përshëndesin  qëndrimet  e deritanishme  të  SH.B.A.-ës, Britanisë  Madhe  e  shteteve  të  tjerë  përparimtar,  të  cilët  kanë dhënë  e  po japin  një  kontibut  të  madh  për realizimin  e   aspiratave  të  kombëtare të këtij vendi. Shqiptarët  u  bëjnë thirrje  të  gjithë  politikanëve  atdhetar  brenda  dhe jashtë  trojeve  etnike  Shqiptare,  të  bashkohen  si   një  trup  i  vetëm,  për  të  përmisuar  më tej  punën  e  frutëshme   në  dobi  të  Atdheut   dhe  Kombit,  për  një  bashkim  sa  më  të  afërt  të  gjitha  trojeve  etnike  shqiptare,  në  një  shtet të  vetëm. Rruga  drejt   realizimit  të  këtij  qëllimi  të  shenjtë, ka  qënë   dhe  është  e  vështirë,  por  jo  e  pa  realizushme.  Edhe  pse  ndodhemi  para  një  udhëkryqi  të madh  historik ,  zgjidhja  e  çështjes  mbarëkombëtare  nuk  është  vetëm  në  duart  e  botës përparimtare.  Ajo  varet  më  tepër  nga qëndrimet  tona  në  veprimet  e  ardhëshme  diplomatike, politike  dhe  përballuese. Nëse  nuk  angazhohemi,  nuk mund  të  na ndihmojnë  as  miqtë,  dashamirësit dhe  i  gjithë  komuniteti  ndërkombëtar.  Ne  duhet  të bëhemi  faktor  njohës e veprues   vendimtar  dhe  atëhere  rrugët  tona  do  të  jenë  të hapura.

Tiranë 20.11.2009

SPIRO BUTKA

Ish Zv/Komandant i Operacionit “Shigjeta”  të UÇK-ës

Aktualisht Kryetar i SHVL të UÇK-ës Tiranë